-
1 wytrącić z równowagi
вы́вести из равнове́сия -
2 wytrącić z równowagi
• unbalanceSłownik polsko-angielski dla inżynierów > wytrącić z równowagi
-
3 wytrącić
глаг.• истребить* * *wytrac|ić\wytracićę, \wytracićony сов. 1. выбить, вышибить;\wytracić z ręki выбить из руки;
2. уст. вычесть; удержать;\wytracić z poborów вычесть из зарплаты;
3. хим. осадить;● \wytracić z równowagi вывести из равновесия
* * *wytrącę, wytrącony сов.1) вы́бить, вы́шибитьwytrącić z ręki — вы́бить из руки́
2) уст. вы́честь; удержа́тьwytrącić z poborów — вы́честь из зарпла́ты
3) хим. осади́ть• -
4 wytrącić
wytrącać z (G) fig reißen (aus D);wytrącać ze snu aus dem Schlaf reißen;wytrącać z równowagi aus dem Gleichgewicht bringen, aus der Bahn werfen; CHEM ausfällen -
5 równowagi
а ♀ равновесие n;\równowagi sił равновесие сил; stracić \równowagię потерять равновесие; wyprowadzić (wytrącić) z \równowagii вывести из равновесия; вывести из себя
-
6 równowaga
сущ.• баланс• остаток• противовес• равновесие• сальдо• уравновешенность* * *жравнове́сие nrównowaga sił — равнове́сие сил
stracić równowagę — потеря́ть равнове́сие
wyprowadzić (wytrącić) z równowagi — вы́вести из равнове́сия; вы́вести из себя́
-
7 herankommen
heran|kommen1) ( sich nähern)[an jdn/etw] \herankommen zbliżać [ perf zbliżyć]; się [do kogoś/czegoś] ( zeitlich) Ferien zbliżać się2) ( heranreichen)3) ( sich beschaffen können)an das Geld \herankommen mieć dostęp do pieniędzyan die Informationen \herankommen dotrzeć do informacji4) ( in Kontakt kommen)an jdn \herankommen dostać się do kogoś5) ( gleichwertig sein)an jdn/etw \herankommen ( dat) dorównywać komuś/czemuśsie lässt nichts an sich \herankommen nie można jej wytrącić z równowagi -
8 równowaga
balance; ( opanowanie) balance, poise; TENIS deucetracić (stracić perf) równowagę — to lose one's balance
wyprowadzić lub wytrącić ( perf) kogoś z równowagi — to throw sb off balance
* * *f.1. (= stała postawa) balance; równowaga umysłu balance of mind, equanimity; zaburzenie równowagi balance disturbance; zmysł równowagi balance; stracić równowagę lose one's balance; zachwiać równowagę upset the balance; przywrócić równowagę redress l. restore the balance; odzyskać równowagę regain one's balance; stworzyć równowagę strike a balance.2. (= opanowanie, spokój) poise, composure, balance; wyprowadzić l. wytrącić kogoś z równowagi throw sb off balance; wytrącony z równowagi off balance.3. (= zrównoważenie) composure, poise.4. (= równy układ sił) balance, equilibrium; równowaga gospodarcza economic balance; równowaga budżetowa budget balance; równowaga biologiczna biological balance; równowaga cenowa price equilibrium.5. fiz. equilibrium; równowaga chwiejna l. niestała unstable l. labile equilibrium; równowaga stała stable equilibrium.6. tenis deuce.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > równowaga
-
9 wytracać
impf ⇒ wytracić* * *(-cam, -casz)wytrącić coś (z roztworu) — CHEM to precipitate sth (from a solution)
wytrącić kogoś ze snu/z zamyślenia — to break sb's sleep/thoughts
* * *ipf.wytracić pf.1. lit. (= wyniszczać) kill, put to death.2. (= redukować) reduce, lose; wytracać szybkość lose speed.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytracać
-
10 wytrącać
impf ⇒ wytracić* * *(-cam, -casz)wytrącić coś (z roztworu) — CHEM to precipitate sth (from a solution)
wytrącić kogoś ze snu/z zamyślenia — to break sb's sleep/thoughts
* * *ipf.1. (= wybijać) knock sth out; wytrącać komuś rewolwer/szklankę/nóż z ręki knock the gun/glass/knife out of sb's hand; wytrącić komuś argumenty z ręki take the wind out of sb's sails.2. (= wyrywać kogoś z jakiegoś stanu) break, snatch away; wytrącać kogoś ze snu break sb's sleep.3. chem. precipitate.ipf.chem. precipitate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytrącać
-
11 równowa|ga
f sgt 1. (stała postawa) balance- narząd/zmysł równowagi an organ/the sense of balance- utrzymać a. zachować równowagę to keep one’s balance- stracić równowagę to lose one’s balance- usiłował złapać równowagę he tried to catch his balance2. (spokój) balance, equilibrium- równowaga psychiczna sb’s mental balance a. equilibrium- odzyskać równowagę to recover one’s mental equilibrium- wytrącić kogoś z równowagi to throw sb off balance przen.- wyprowadzić kogoś z równowagi to make sb angry3. (stabilizacja) balance- równowaga sił the balance of power- równowaga ekologiczna ecological balance- zachowywać równowagę między czymś a czymś to maintain a balance between sth and sth- naruszyć a. zachwiać równowagę to upset a. disturb the balance- na rynku panuje równowaga supply and demand are balanced- dla równowagi for the sake of fairness4. Fiz. balance 5. Sport deuce- □ równowaga chwiejna Fiz. unstable balance- równowaga stała Fiz. stable balanceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > równowa|ga
-
12 wytrą|cić
pf — wytrą|cać impf Ⅰ vt 1. (spowodować wypadnięcie) to knock out 2. (wyrwać) to throw [sb] off (z czegoś sth) [snu]- wytrącić kogoś z równowagi to rattle sb’s cage przen., pot.3. Chem. (wyodrębnić składniki) to precipitate Ⅱ wytrącić się — wytrącać się Chem. to precipitate■ wytrącić komuś argumenty a. broń z ręki to take the wind out of sb’s sailsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytrą|cić
-
13 wytrącać
I. vt1) ( wybić)\wytrącać komuś coś z ręki jdm etw aus der Hand schlagen2) ( wyrwać)wytrącić kogoś ze snu/z zamyślenia jdn aus dem Schlaf/den Gedanken reißenwytrącić kogoś z równowagi jdn aus dem Gleichgewicht bringen\wytrącać jakiś związek z roztworu eine Verbindung aus einer Lösung ausfällen -
14 wytrącać
wytrącać z (G) fig reißen (aus D);wytrącać ze snu aus dem Schlaf reißen;wytrącać z równowagi aus dem Gleichgewicht bringen, aus der Bahn werfen; CHEM ausfällen
См. также в других словарях:
wytrącić — komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki argument… … Słownik frazeologiczny
wytrącić — dk VIa, wytrącićcę, wytrącićcisz, wytrącićtrąć, wytrącićcił, wytrącićcony wytrącać ndk I, wytrącićam, wytrącićasz, wytrącićają, wytrącićaj, wytrącićał, wytrącićany 1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie» Wytrącić komuś… … Słownik języka polskiego
wytrącać – wytrącić [wyprowadzać – wyprowadzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z równowagi {{/stl 13}}{{stl 7}} burzyć czyjś spokój wewnętrzny, powodować, że ktoś traci panowanie nad własnymi emocjami, reakcjami; zdenerwować kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego sposób rozmowy ze mną… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytrącać — Wytrącić komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki… … Słownik frazeologiczny
równowaga — Wytrącić, wyprowadzić kogoś z równowagi «sprawić, że ktoś stracił spokój, odporność psychiczną; zdenerwować, zirytować»: Ogłoszenie kolejnej przerwy ostatecznie wyprowadziło z równowagi posłów opozycji. Część z nich wyszła z sali. ŻW 18/12/2001.… … Słownik frazeologiczny
równowaga — ż III, CMs. równowagaadze, blm 1. «stan ciała, w którym działające na nie siły wzajemnie się znoszą, a więc nie powodują ruchu» ∆ fiz. Równowaga stała «równowaga, przy której ciało po wychyleniu wraca do pierwotnego położenia» ∆ Równowaga… … Słownik języka polskiego
równowaga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. równowagaadze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} naturalne położenie ciała w przestrzeni, w czasie spoczynku lub ruchu, warunkujące właściwe funkcjonowanie żywego organizmu :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zachwiać — dk Xb, zachwiaćchwieję, zachwiaćchwiejesz, zachwiaćchwiej, zachwiaćał, zachwiaćali a. zachwiaćchwieli, zachwiaćany «spowodować chwianie się kogoś, czegoś; poruszyć, pochylić kogoś, coś w różne strony, wytrącić ze stanu równowagi; zachybotać,… … Słownik języka polskiego
zagrać — dk I, zagraćgram, zagraćgrasz, zagraćgrają, zagraćgraj, zagraćgrał, zagraćgrany 1. «wykonać jakiś utwór na instrumencie muzycznym (lub na instrumentach muzycznych); o instrumentach muzycznych: wydać dźwięki, zabrzmieć» Zagrać walca, mazurka,… … Słownik języka polskiego
wyprowadzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyprowadzaćam, wyprowadzaća, wyprowadzaćają, wyprowadzaćany {{/stl 8}}– wyprowadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyprowadzaćdzę, wyprowadzaćdzi, wyprowadzaćwadź, wyprowadzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
